91/2/4
10:46 ع
اینترنت ابزار ارتباطی نوینی است که به مراتب سریع تر از روزنامه، رادیو و تلویزیون جای خود را در زندگی ما باز کرد به نحوی که امروزه حتی تصور نبود اینترنت برای بسیاری نگران کننده است.اما اینترنت گذشته از فواید بیشمارش در تسهیل زندگی، کاهش هزینه ها، افزایش بهره وری و هزاران قابلیت دیگر، با چالش ها و مشکلات زیادی نیز طی 40 سال گذشته مواجه بود؛ مشکلاتی که همزمان با بزرگ شدن اینترنت بزرگ تر و مخرب تر می شوند.یکی از اصلی ترین مشکلات پس از فراگیر شدن اینترنت، به خلق بدافزارها یا کدهای مخربی که از آنها با عنوان ویروس یا کرم های اینترنتی یاد می شود، مربوط است.
یک شرکت امنیتی بنام در دنیای مجازی اقدام به معرفی مخرب ترین تهدیدهای اینترنتی در 40 سال گذشته کرد.موریس، نخستین بدافزار یا ویروس اینترنتی محسوب می شود که سال 1988 و بدون هدف تخریبی منتشر شد، اما این ویروس حاوی خطایی بود که 10 درصد از 60 هزار رایانه اولیه متصل به اینترنت را از کار انداخت و نخستین هشدار به کارشناسان برای امکان طراحی و توزیع بدافزارها به شمار می رود.اما پس از این ویروس نه چندان خطرناک، ویروس هایی آمدند که اصلا شوخی نداشتند.دوستت دارم نام یکی از این ویروس های خطرناک بود که تا سال 2000 بالغ بر 50 میلیون رایانه را در سراسر دنیا آلوده کرد به نحوی که سازمان سیا، پنتاگون و نهادهای امنیتی مهم در انگلستان برای مصون ماندن از خطر این ویروس، خدمات ایمیل خود را از کار انداختند.جالب آن که در نهایت مشخص شد نویسنده این ویروس یک فیلیپینی است که در نهایت و به علت پیش بینی نشدن قانون و مجازاتی در این کشور هیچ برخوردی نیز با وی صورت نگرفت.کانفیکر نامیک کرم اینترنتی دیگر بود که روزانه 50 هزار قربانی می گرفت. روش کار این کرم اینترنتی نیز به این ترتیب بود که اطلاعات محرمانه و شخصی کاربران آلوده را برای طراحان این بدافزار ارسال می کرد. کانفیکر آنقدر پیش رفت که غول رایانه ای جهان یعنی مایکروسافت تنها برای کمک به شناسایی طراحان آن جایزه ای 250 هزار دلاری در نظر گرفت.ملیسا، نام یکی دیگر از ویروس های خطرناکی بود که توجه تمام رسانه های جهان را به خود جلب کرد. علت توجه به ویروس مذکور نیز سرعت بسیار بالا و نگران کننده فراگیری آن بود به نحوی که این ویروس ظرف 6 سال همچنان قدرت تخریبی و مهار ناشدنی خود را حفظ کرده و در نهایت تا سال 2005 حدود 15 تا 20 درصد رایانه های جهان را آلوده کرد.اسلمر را خیلی ها به خاطر دارند. این ویروس کارش از آلوده کردن رایانه ها فراتر رفت و حتی به صورت موقت اینترنت را از کار انداخت.ویروس اسلمر ظرف 10 دقیقه، نزدیک به 75 هزار قربانی گرفت، موضوعی که بسیاری از کشورها را به این فکر انداخت که با یک حمله سازمان یافته و عظیم به زیرساخت های ارتباطی خود مواجه شده اند اما در همان زمان یک کرم اینترنتی به نام نیمدا نیز توانست طی 24 دقیقه و از طریق سوار شدن روی حجم بالای ارسال میلیون ها ایمیل در طول روز به صدر فهرست ویروس های زمان خود برسد.اما ویروس هایی هم در دنیای اینترنت به گردش افتادندکه هدف اصلی شان سرقت اطلاعات کاربران نبود، بلکه آنها به دنبال از کار انداختن سایت های اینترنتی بودند.«کدرد» ازجمله این کرم های اینترنتی بود که ظرف مدت کوتاهی 359 هزار سایت را در دنیا آلوده کرد.بلستر نام ویروس دیگری بود که ثروتمندترین مرد جهان یعنی بیل گیتس را هدف قرار داده بود و پس از آلوده کردن رایانه ها پیغام می داد که آقای بیل گیتس تقصیر شماست؛ به جای پول درآوردن، نرم افزارهایت را درست کن!ویروس ساسر نیز ویروسی بود که بسیاری از شرکت های بزرگ هواپیمایی را با بحران مواجه کرد و موجب لغو پروازهای زیادی در دنیا شد. این ویروس را یک نوجوان 17 ساله آلمانی نوشته بود که پس از دستگیری و به علت نرسیدن به سن قانونی محکومیتش به آینده موکول شد.منبع:جام جم آنلاین